Parmak Emme

Parmak emme normal çocuklarda herhangi bir psikolojik etken olmaksızın 3-4 yaşlarına kadar görülen bir olgudur. Zararsız bir davranış olan parmak emmeye, hemen bebeklerin tümünde rastlanmasının en önde gelen nedeni, yeni doğan bebeklerin parmak emmeyi daha anne rahminde öğrenmiş bulunmaları ve doğuştan sahip oldukları en güçlü reflekslerden birinin emme refleksi olmasıdır. Ebeveynlerin çoğunluğu parmak emmenin sebebinin açlık olduğunu düşünürler. Oysa bu emme beslenmeye bağlı olmayan yaygın bir davranış niteliğinde görülür.

2,5- 3 yaşlarında parmak emme hala devam ediyorsa ve vazgeçmek için aile tarafından belli çabalar devreye giriyorsa, bunlar çocuk tarafından dirençle karşılanır.

Parmak emmenin , en geç 5- 6 yaşlarında sona erdiği takdirde zararın olmadığı ,ancak süregelmesi halinde dişlerde deformasyona neden olabileceği kanıtlanmıştır. Bu noktada mutlaka bir uzmana danışılmalıdır. Eğer çocuk 1, yaşından sonra artan bir şekilde parmak emiyorsa bu çocuğun fazla yorgun , rahatsız, mutsuz ,sıkıntılı ,üzüntülü olduğunun belirtisidir.

Çocuğun durumunun incelenmesi ,düzeltilmesi ,tedbirlerin yalnız bir belirti olan parmak emme üzerinde değil ,bütün durumu düzeltmeye yönelik olması gerekir. Çünkü normalde emmenin asıl nedenleri ortadan kalkmadıkça çocuk parmak emmeye devam eder.